fbpx

Mindfulness

Mindfulness to szczególny rodzaj uwagi: świadomej, nieosądzającej i skierowanej na bieżącą chwilę.

Jon Kabat-Zinn

Uważność to świadomość, która wyłania się w wyniku celowego zwracania uwagi na rzeczy w bieżącej chwili, odbierania ich takimi jakimi są w sposób nieoceniający. 

Zwracanie uwagi, ale na co? – można by zapytać. Na wszystko, ale w szczególności na te aspekty życia, które uważamy w największym stopniu za oczywiste lub je ignorujemy. Na przykład możemy zacząć zwracać uwagę na podstawowe elementy doświadczenia, na przykład na to jak się czujemy, nad czym myślimy i jak coś postrzegamy lub jak w ogóle poznajemy i doświadczamy.  Uważność oznacza zwracanie uwagi na rzeczy takie jakimi faktycznie są w danej chwili, jakiekolwiek by one nie były, a nie na to jakimi chcemy, żeby były. Dlaczego zwracanie uwagi w ten sposób jest pomocne? Ponieważ jest to dokładna przeciwwaga dla pogrążenia w myślach, zatopienia w nich, które sprawia, że nasz zły nastrój trwa i powraca. 

Po pierwsze, uważność jest zamierzona. Gdy pielęgnujemy uważność, możemy być bardziej świadomi bieżącej rzeczywistości i dostępnych opcji do wyborów. Możemy działać ze świadomością. Natomiast, pogrążenie w myślach jest często automatyczną reakcją na wszelkie bodźce. Jest ono równoznaczne z brakiem świadomości, zatraceniem w myśleniu.

Po drugie, uważność opiera się na doświadczaniu. Koncentruje się bezpośrednio na doświadczaniu bieżącej chwili. Z kolei gdy pogrążamy się w myślach, nasze umysły są zaabsorbowane abstrakcjami, które są daleko od bezpośrednich doświadczeń zmysłowych. Pogrążenie w myślach popycha nasze myśli ku przeszłości lub do wyimaginowanej przyszłości.

Po trzecie, uważność opiera się na niedokonywaniu ocen. Jej zaletą jest to, że pozwala nam postrzegać rzeczy takimi jakimi faktycznie są w bieżącej chwili oraz pozwala im takimi być. Z kolei wydawanie osądów i ocen stanowi integralną część pogrążenia w myślach i całego trybu działania. Oceny dowolnego rodzaju (dobre lub złe, właściwe lub niewłaściwe) sugerują, że my lub rzeczy wokół nas muszą spełniać w jakiś sposób jakąś wewnętrzną lub zewnętrzną normę. Nawyk oceniania sprawia, że jesteśmy niewystarczająco dobrzy i ostatecznie nieszczęśliwi. Oceniając innych trudno nam także budować wartościowe relacje.

Praktykowanie uważności to coś więcej niż jedynie zauważanie rzeczy wokół nas, których wcześniej nie zauważyliśmy. To nauka uświadamiania sobie konkretnego stanu umysłu, który blokuje nas, jeżeli jest źle używany. Praktyka uważności uczy nas przechodzić w stan bycia, tak byśmy mogli zachowywać większy spokój w stosunku do naszych emocji.